ارتقای تبیین بازده مورد انتظار مدل سه عاملی فاما و فرنچ بر اساس توجه به عامل بهره وری سرمایه در بورس اوراق بهادار تهران

پس از چالش هایی که مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای مواجه شد، مدل سه عاملی فاما و فرنچ توانست بسیاری از ناهمسانی های بازده را تبیین کند. بررسی های اخیر در بورس های توسعه یافته دنیا نشان داده اند که میزان بهره وری سرمایه در شرکت ها بر بازده آتی آنها تاثیر گذار بوده و استراتژی انتخاب شرکت های بهره ورتر منجر به کسب بازده واقعی بیشتر از بازده مورد انتظار مدل سه عاملی فاما و فرنچ شده و مدل سه عاملی به طور کامل قادر به تبیین بازده حاصل شده نیست. در پژوهش حاضر، با افزودن عامل بهره وری به مدل سه عاملی فاما و فرنچ، مدلی چهار عاملی ارائه شده است. هدف آن است که بازده اضافه ی ناشی از استراتژی سرمایه گذاری بر شرکت های بهره ورتر در بورس اوراق بهادار تهران با به کارگیری این مدل توجیه شده و ناهمسانی موجود در مدل سه عاملی فاما و فرنچ با افزودن عامل بهره وری از بین برود (عرض از مبدأ مدل، آلفا، برابر با صفر گردد). به عبارت دیگر، مدل چهار عاملی در تبیین بازده مورد انتظار و قیمت گذاری داراییهای ریسک دار بهتر از مدل سه عاملی عمل کرده و ضریب تعیین تعدیل شده افزایش یابد. در این مطالعه اطلاعات مربوط به شرکت های پذیرفته شده و فعال در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1379 تا 1386 مورد بررسی قرار گرفته اند. نتیجه ی مهمِ بدست آمده آن است که مدل چهار عاملی، با به کارگیری عامل بهره وری به همراه سه عامل مطرح در مدل فاما و فرنچ، قدرت مدل درتبیین بازده را ارتقا داده، بازده اضافه تبیین می گردد و ضریب تعیین تعدیل شده نیز افزایش می یابد. توجه به عامل بهره وری به هنگام قیمت گذاری دارایی ها به محققین و فعالان این حوزه پیشنهاد می گردد.